Informacje ogólne

Niestety, nadal krążą pewne mity na temat substancji słodzących - pomimo obecnej sytuacji badawczej, są one bardzo trwałe.

Uwaga spoiler: słodziki nie są tak złe, jak są przedstawiane w różnych mediach.

Poniżej zajmiemy się czterema mitami:

• Mit 1: Słodziki wywołują apetyt i/lub powodują tycie.
• Mit 2: Słodziki mają negatywny wpływ na mikrobiom jelitowy.
• Mit 3: Słodziki powodują insulinooporność
• Mit 4: Sukraloza nie może być podgrzewana
• Mit 5: Słodziki zmieniają „dobre” bakterie jelitowe w „złe” bakterie jelitowe.
• FAQ

Ważne: Suplementy diety stanowią jedynie uzupełnienie zbilansowanej i zdrowej diety oraz zdrowego stylu życia.

 

Mit 1: Słodziki wywołują apetyt i/lub powodują tycie

Często słyszy się lub czyta, że słodziki wywołują apetyt, ponieważ organizm uwalnia insulinę po ich spożyciu. Rzekomo ciało myśli, że dostaje cukier, a następnie wpada w hipoglikemię. Łaknienie wywołane przez słodziki ma powodować tycie. Jeśli spojrzymy na aktualne dane naukowe dotyczące tych mitów, szybko zdamy sobie sprawę, że nie jest to prawdą w całości. Słodziki ani nie sprzyjają zachciankom, ani nie powodują tycia.

Słodziki w bezpośrednim porównaniu z cukrem, wodą i niczym innym

Całkiem niedawny przegląd systematyczny obejmujący metaanalizę 60 badań interwencyjnych porównał

• Słodziki vs. cukier
• Słodziki vs. woda lub nic
• Kapsułki ze słodzikiem vs. kapsułki placebo

 

Stwierdzono, że stosowanie substancji słodzących zamiast cukru prowadzi do zmniejszenia masy ciała ze względu na zmniejszenie spożycia kalorii. Dotyczyło to zarówno substytutów cukru w napojach, jak i w żywności. Im wyższa proporcja zastąpionego cukru, tym wyższy deficyt kalorii i redukcja masy ciała.

W porównaniu z wodą lub niczym, nie stwierdzono żadnego wpływu substancji słodzących. Brak zwiększonego spożycia kalorii, brak efektów ubocznych. Innymi słowy, słodziki nie mają negatywnych skutków w bezpośrednim porównaniu z wodą lub niczym. Dotyczyło to również przyjmowania większych ilości substancji słodzących w kapsułkach.

Uwzględnione badania obejmowały osoby dorosłe i dzieci, a także osoby z normalną wagą, nadwagą i otyłością.

Wpływ ekstraktu ze stewii na apetyt

Ekstrakt ze stewii był badany jako substancja słodzącaw wysokiej jakości badaniu. Zbadano wpływ ekstraktu ze stewii na odpowiedź glukozy, sytość i spożycie energii przez badanych.

Ponownie nie stwierdzono różnic w spożyciu kalorii w porównaniu z placebo. Ani między grupami porównawczymi, ani po zamianie grup. Subiektywnie odczuwany głód i łaknienie były nawet niższe po spożyciu stewii niż w porównaniu z wodą.

W tym badaniu stewia faktycznie nieznacznie zmniejszyła apetyt i nie zwiększyła spożycia żywności ani poziomu glukozy. Naukowcy doszli do wniosku, że ekstrakt ze stewii jako słodzik może być realną strategią zapobiegania i leczenia otyłości i cukrzycy.

Wnioski

W oparciu o niezliczone badania przeprowadzone w ciągu ostatnich dziesięcioleci, nie ma wiarygodnych, trwałych dowodów na to, że słodziki wywołują apetyt u ludzi w codziennych ilościach, wpływają na odpowiedź glukozy lub poziom insuliny, a tym samym sprzyjają przybieraniu na wadze. Badania, które dostarczają na to dowodów, wykazały niedociągnięcia, które wyjaśniono bardziej szczegółowo poniżej.

Istnieją natomiast liczne dowody na to, że słodziki mogą być stosowane w celu skutecznego zmniejszenia spożycia cukru. Pozwala to zaoszczędzić kalorie w prosty sposób i bez poświęcania smaku, co z kolei znacznie ułatwia odchudzanie i może zapobiegać otyłości i związanym z nią chorobom wtórnym.

 

Mit 2: Słodziki mają negatywny wpływ na mikrobiom jelitowy

Mikrobiom jelitowy jest stale rozwijającym się obszarem badań, a kwestia wpływu na niego słodzików bez kalorii nie jest wyjątkiem. Istnieje trwałe przekonanie, że słodziki zakłócają zdrowy mikrobiom i powodują dysbiozę. Jeśli spojrzymy na wszystkie dane naukowe na ten temat, szybko zdamy sobie sprawę, że tak nie jest.

Naukowa analiza badań nad wpływem substancji słodzących na jelita

Bezkaloryczne substancje słodzące mają bardzo różne struktury i podlegają różnym procesom po spożyciu. Niektóre są trawione do metabolitów, które są wchłaniane przed dotarciem do dolnej części jelita (np. aspartam), inne są wchłaniane w niezmienionej postaci w górnej części jelita (np. acesulfam K i sacharyna), a jeszcze inne mogą dotrzeć do dolnej części jelita w niezmienionej postaci (np. sukraloza, glikozydy stewiolowe i cyklaminian).

We wszystkich przypadkach w przeglądzie systematycznym opublikowanym w 2019 r. stwierdzono, że nie ma wystarczających dowodów na to, że słodziki bezkaloryczne mają szkodliwy wpływ na mikrobiom jelitowy przy określonych bezpiecznych dawkach.

Wniosek ten został zakwestionowany przez badania, które wykazały rzekomy negatywny wpływ na mikrobiom jelitowy. Stwierdzono jednak, że w tych badaniach na zwierzętach stosowano dawki, które przekraczały realistyczne poziomy spożycia u ludzi (np. 1,67 g sukralozy na kg masy ciała dziennie, co odpowiada mocy słodzenia 60 kg cukru), projekty badań były problematyczne lub dane zostały błędnie zinterpretowane.

Ogólnie rzecz biorąc, nie można było określić wpływu substancji słodzących na jelita jako całej klasy - tj. nawet w połączeniu różnych substancji słodzących. Nie ma dowodów ze wszystkich badań przeprowadzonych w ciągu ostatnich kilku dekad , że substancje słodzące mają jakikolwiek szkodliwy wpływ na zdrowie poprzez wpływ na mikrobiom jelitowy.

Aktualne badania nad wpływem sukralozy na mikrobiom jelitowy

Najnowsze badanie kliniczne, które zostało opublikowane dopiero w listopadzie 2020 r. i badało wpływ aspartamu i sukralozy na mikrobiom jelitowy zdrowych osób dorosłych, ponownie wykazało, że nie można wykryć żadnego negatywnego wpływu na mikrobiom jelitowy. W badaniu analizowano spożycie sukralozy i aspartamu w normalnych ilościach przez okres dwóch tygodni. Po przeanalizowaniu próbek kału nie stwierdzono różnic między spożyciem słodzików aspartamu i sukralozy.

Inne badanie doprowadziło do tego samego wniosku. Nawet wysokie dawki sukralozy nie zmieniły mikrobiomu jelitowego ani kontroli glikemii u badanych osób.

Wnioski

Ponownie, patrząc na ogólną sytuację danych w ciągu ostatnich kilku dekad, nie ma wiarygodnych badań, które udowodniłyby negatywny wpływ substancji słodzących na jelita u ludzi na normalnych poziomach. Wręcz przeciwnie, istnieje wiele wiarygodnych badań, które nie wykazały negatywnego wpływu na zdrowie jelit. Całość aktualnych danych naukowych pokazuje zatem, że słodziki w normalnych ilościach nie mają żadnego negatywnego wpływu na mikrobiom jelitowy u ludzi.

 

Mit 3: Słodziki powodują insulinooporność

Istnieją obawy, że słodziki pogarszają kontrolę poziomu glukozy we krwi i zmniejszają wrażliwość na insulinę. Obawy te wydają się wynikać głównie z badań nad sukralozą, które pokazują, że realistyczne dzienne spożycie 150-200 mg zmniejsza wrażliwość na insulinę u zdrowych osób dorosłych w ciągu kilku tygodni. Jednakinne badanie nie wykazało takiego efektu przy znacznie wyższej dawce dziennej (1000 mg) przez 12 tygodni, co sugeruje, że jakikolwiek efekt jest krótkotrwały.

Jeśli teraz przyjrzymy się szczegółowo badaniom, które mają wskazywać, że sukraloza wpływa na różne parametry w związku z kontrolą poziomu cukru we krwi, słabości pojawiają się tutaj na różnych poziomach w odniesieniu do ich znaczenia.

Na przykład, niektóre badania nie były kontrolowane placebo i/lub nie były zaślepione. Innymi słowy, nie ma grupy porównawczej, a uczestnicy, jak również naukowcy, wiedzą, kto co otrzymuje. To znacznie zmniejsza wiarygodność wyników. W dyskusji na temat wyników, niektóre badania otwarcie kwestionują rzeczywiste efekty własnych wyników. Omówiono wybór i liczbę badanych osób, postać dawkowania (stała, płynna, czysta itp.) oraz brak gromadzenia danych wyjściowych przed przeprowadzeniem badań.

W innych badaniach zauważono również, że uczestnicy, którzy wcześniej nie używali słodzików, reagowali inaczej niż uczestnicy, którzy zwykle używali słodzików. Stwierdzono zatem, że organizm może przyzwyczaić się do nieodżywczych substancji słodzących po krótkiej fazie zmiany. Potrzebne są jednak dalsze badania, aby to ustalić.

Uderzające było również to, że zmiany w kontroli glikemii i uwalnianiu insuliny obserwowano głównie u kobiet przed menopauzą. Jest zatem prawdopodobne, że na zmiany nie wpływały w ogóle substancje słodzące, ale zmieniona kontrola glikemii i uwalnianie insuliny podczas faz cyklu menstruacyjnego.

Wynika to z faktu, że duża liczba badań o bardzo dobrych projektach, a także przeglądy systematyczne nie wykazały zmian w kontroli glikemii i uwalnianiu insuliny.

 

Odpowiedź glukozy i insuliny na substancje słodzące

Niedawny przegląd systematyczny z metaanalizą dotyczącą wpływu substancji słodzących na glikemię i insulinemię nie wykazał różnic między grupami stosującymi substancje słodzące a grupami kontrolnymi w ocenianych badaniach. Niezależnie od tego, czy substancje słodzące były spożywane samodzielnie, czy w połączeniu z żywnością.

Inna metaanaliza dotycząca konkretnie napojów wykazała, że bezkaloryczne substancje słodzące nie mają innego wpływu na metabolizm i gospodarkę hormonalną niż woda.

Ten krytyczny przegląd dotyczący bezpieczeństwa sukralozy podsumowuje również, że duża liczba badań nie wykazała ostrego wpływu spożycia sukralozy na poziom glukozy we krwi i uwalnianie insuliny u zdrowych osób. Niezależnie od tego, czy była ona spożywana przed, czy z węglowodanami.

W badaniach Ahmada i wsp. (2020) oraz Thomsona i wsp. (2019), które zostały już omówione w związku z wpływem na mikrobiom jelitowy, zbadano również odpowiedź glikemiczną, uwalnianie insuliny, a nawet insulinooporność. Wyniki nie wykazały wpływu substancji słodzących na insulinooporność w porównaniu z wartościami wyjściowymi poszczególnych badanych i grup kontrolnych.

W 2010 r. w przeglądzie naukowym stwierdzono również, że domniemany wpływ substancji słodzących na wychwyt glukozy i uwalnianie insuliny, który stwierdzono w doświadczeniach na zwierzętach, badaniach in vitro lub in situ, nie ma znaczenia w ilościach spożywanych przez ludzi.

Wnioski

Biorąc pod uwagę całość dowodów, obecne dane naukowe sugerują, że substancje słodzące nie mają negatywnego wpływu na odpowiedź glukozy i insuliny.

Wręcz przeciwnie: stowarzyszenia i organy zawodowe wielokrotnie podkreślają - ostatnio American Diabetes Association na początku 2021 r. - że stosowanie substancji słodzących w celu zmniejszenia ilości cukru ma sens z żywieniowego punktu widzenia, aby pozytywnie wpływać na wrażliwość na insulinę i poziom glukozy we krwi. Pojedyncze badania, które wykazały negatywny wpływ, wykazały znaczne niedociągnięcia. Przedstawianie w mediach takich wadliwych badań jest krytykowane przez te same profesjonalne stowarzyszenia i komitety.

 

Mit 4: Sukraloza nie może być podgrzewana

Ostatni mit jest mniej rozpowszechniony, ale nadal należy się nim zająć: Sukraloza nie powinna być podgrzewana, ponieważ powoduje to przekształcenie sukralozy w szkodliwą cząsteczkę. Pomysł ten opiera się na prostym fakcie, że sukraloza zaczyna rozkładać się w temperaturze 120 °C w warunkach laboratoryjnych.

Główny problem z tym założeniem polega na tym, że taka bezpośrednia ekspozycja sukralozy na ciepło nie występuje w świecie rzeczywistym. Można gotować potrawę w temperaturze otoczenia przekraczającej 120°C, ale nie oznacza to, że gotowany produkt kiedykolwiek osiągnie taką temperaturę. Następnym razem, gdy będziesz coś piec, zmierz temperaturę wewnętrzną wypieku i porównaj ją z temperaturą pieczenia - różnica jest ogromna.

Ilustruje to poniższa tabela. Jeśli ciasto jest pieczone w piekarniku o temperaturze 200°C, temperatura ciasta przekroczy 100°C, czyli znacznie poniżej temperatury, w której sukraloza zaczyna się rozkładać termicznie.

Nawet niemiecki Federalny Urząd ds. Oceny Ryzyka (BfR) napisał, że negatywna ocena stosowania w żywności nie jest możliwa przy obecnie dostępnych danych, a Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) nie wydał żadnych ograniczeń dotyczących stosowania sukralozy po przeanalizowaniu dostępnych danych.

Liczne organy ds. bezpieczeństwa żywności na całym świecie od wielu lat zezwalają na nieograniczone stosowanie sukralozy.

• Brytyjska Agencja Standardów Żywności (niezależny organ monitorujący bezpieczeństwo żywności
• w Wielkiej Brytanii)
• US Food and Drug Administration (FDA) (Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków)
• Health Canada (kanadyjski organ ds. zdrowia)
• Food Standards Australia/New Zealand (system norm żywnościowych Australii i Nowej Zelandii)
• Nowa Zelandia)
• Japanese Food Sanitation Council (Japońska Rada Sanitarna ds. Żywności)
• Stowarzyszenie Organizacji ds. Żywności i Rolnictwa oraz Światowa Organizacja Zdrowia
• I jeszcze kilka innych

 

Wyniki krytycznego przeglądu aktualnej literatury naukowej na temat bezpieczeństwa sukralozy

W szczegółowym przeglądzie przeanalizowano prawie 200 badań w celu ponownej oceny bezpieczeństwa sukralozy. Jednym z punktów była stabilność sukralozy w różnych warunkach, w tym podczas gotowania i pieczenia.

Naukowcy doszli do wniosku, że sukraloza jest bardzo stabilna w zakresie temperatur i pH, które występują podczas przetwarzania żywności i napojów. Stwierdzono również, że żadne z dotychczasowych badań nie wykazało rozwoju znacznych ilości degradacji lub termicznych produktów ubocznych porównywalnych do zastosowań w żywności i napojach.

Badania eksperymentalne, w których sukraloza była używana do gotowania i pieczenia, są wymienione jako przykłady, a badania, w których wykryto rzekomo szkodliwe substancje, są również krytycznie analizowane. W przypadku badań, w których badano praktyczne zastosowanie sukralozy, stwierdzono, że jest ona odpowiednia, stabilna i bezpieczna do stosowania jako słodzik ogólnego przeznaczenia w podgrzewanych napojach, w gotowanej żywności, a także w wypiekach.

W przypadku badań, w których odnotowano powstawanie niewielkich ilości różnych związków po wystawieniu na działanie wysokiej temperatury, stwierdzono, że nie mają one znaczenia dla praktycznego zastosowania sukralozy. W tym przypadku podgrzewano suchą, czystą sukralozę; czystą sukralozę z glicerolem lub tlenkami metali; wysoko skoncentrowaną sukralozę z olejem i/lub mięsem. Naukowcy zauważają, że warunki te nie odzwierciedlają rzeczywistego zastosowania. Nawet podczas gotowania lub pieczenia w domu.

Sukraloza na patelni

Inne badanie eksperymentalne, w którym sukraloza była podgrzewana do wysokich temperatur na różnych metalach, pokazuje, jak istotne są różne warunki.

Podczas gdy nic się nie stało z czystymi naczyniami aluminiowymi i miedzianymi w zakresie temperatur od 200 do 400 °C, rozkład zaobserwowano od 350 °C, gdy sukraloza była podgrzewana na stali nierdzewnej lub utlenionych (zardzewiałych) metalach. W tym ostatnim przypadku szkodliwe substancje były głównie zawarte w dymie - innymi słowy, sukraloza faktycznie się ulatniała, co nie jest szczególnie praktyczne. Ciekawostka: Nawet specjalne oleje do smażenia zaczynają dymić najpóźniej w temperaturze 250°C, a udowodniono, że w takich temperaturach w mięsie wytwarzają się substancje rakotwórcze.

Jeśli używasz powlekanych patelni, w których sukraloza nie może reagować z powierzchnią metalu pod wpływem ciepła, prawdopodobieństwo jej rozkładu jest jeszcze mniejsze. Jednak podgrzewanie owoców słodzonych słodzikami na patelni, na przykład, nie osiąga takich temperatur. Dzieje się tak dlatego, że owoce naturalnie również uległyby spaleniu.

 

Wnioski

Nie ma poważnych dowodów na to, że sukraloza stanowi zagrożenie dla naszego zdrowia, gdy jest stosowana w praktyce. Ani wtedy, gdy jest używana do pieczenia, ani wtedy, gdy jest normalnie używana na patelniach podczas gotowania. Normalne użytkowanie oznacza nie dopuszczanie do dymienia potraw, nie wsypywanie czystej sukralozy na patelnię i podgrzewanie patelni do normalnej temperatury. Udowodnione korzyści zdrowotne wynikające z oszczędzania cukru są tutaj znacznie ważniejsze.

Dopóki jedzenie nadal smakuje słodko, nic nie uległo rozkładowi. Dzieje się tak, ponieważ sukraloza zachowuje się w taki sam sposób, jak inne produkty spożywcze, które stają się zbyt gorące: Nie smakuje już tak, jak powinna. Na przykład cukier staje się gorzki, jeśli zostanie zbyt mocno podgrzany. Każdy, kto kiedykolwiek próbował zrobić karmel na patelni i był trochę zbyt hojny z ciepłem lub czekał zbyt długo, będzie w stanie to potwierdzić.

 

Mit 5: Słodziki zmieniają „dobre” bakterie jelitowe w „złe” bakterie jelitowe

W maju opublikowano badanie in vitro, które wykazało, że w warunkach laboratoryjnych izolowane substancje słodzące mogą potencjalnie zmienić „dobre” bakterie jelitowe w „złe”. Jednak w dyskusji na temat wyników przez samych naukowców pojawia się wiele pytań i wątpliwości.

Na przykład pojawiły się nieoczekiwane wyniki dotyczące zmiany hemolizy bakterii modelowych in vitro:

Wskazuje się również na przykład, że patogenność jest skutecznie blokowana w obecności jonów cynku, ponieważ jony cynku wiążą się z T1R2/T1R3 lub T1R3/T1R3 (receptory słodkiego smaku w jelitach). W warunkach in vivo cynk powinien być spożywany i obecny również w jelitach, co poważnie ogranicza transfer tego badania in vitro.

Należy również zauważyć, że bakterie jelitowe miały kontakt wyłącznie ze słodzikami przez 24 godziny, co również ogranicza możliwość przenoszenia in vivo.

Badania in vitro są zasadniczo bardzo ważne i konieczne, ponieważ wskazania możliwych korelacji i skutków można ustalić przy stosunkowo niewielkim wysiłku i ryzyku. Niemniej jednak nie należy popełniać błędu, przenosząc wyniki badań in vitro bezpośrednio na ludzi.

 

Najczęściej zadawane pytania dotyczące substancji słodzących

Jak wysoki jest udział sukralozy w produktach ESN?

Nasze receptury są unikalne, a zatem ściśle tajne, dlatego niestety nie jesteśmy w stanie podać dokładnej ilości sukralozy. Nie ma jednak powodów do obaw, ponieważ przy opracowywaniu naszych produktów uwzględniono bardzo duży bufor bezpieczeństwa, dzięki czemu nawet połączenie wielu różnych produktów z naszej oferty nie prowadzi do przekroczenia wartości ADI wynoszącej 15 mg/kg masy ciała.

Nawet przy spożyciu trzech porcji każdego z produktów o najwyższych wartościach sukralozy, w zależności od masy ciała, osiąga się zaledwie 3-4% maksymalnej ilości (wartość ADI), co nadal można sklasyfikować jako bezpieczne.

 

Czy aromaty zawierają alkohol?

Nasze aromaty nie mają kontaktu z alkoholem i nie zawierają alkoholu.

 

Źródła

• Magnuson BA, Roberts A, Nestmann ER. Krytyczny przegląd aktualnej literatury na temat bezpieczeństwa
• sukralozy. Food Chem Toxicol. 2017 Aug;106(Pt A):324-355. doi: 10.1016/j.fct.2017.05.047. Epub 2017 May 27. PMID: 28558975.
• Rogers, P.J., Appleton, K.M. Wpływ niskokalorycznych substancji słodzących na spożycie energii i masę ciała: przegląd systematyczny i meta
• i masę ciała: przegląd systematyczny i metaanalizy trwałych badań interwencyjnych. Int J Obes 45,
• 464-478 (2021). doi: 10.1038/s41366-020-00704-2
• Greyling A, Appleton KM, Raben A, Mela DJ. Ostre efekty glikemiczne i insulinemiczne niskoenergetycznych słodzików
• słodzików: przegląd systematyczny i metaanaliza randomizowanych badań kontrolowanych. Am J Clin Nutr.
• 2020 Oct 1; 112 (4): 1002-1014. doi: 10.1093/ajcn/nqaa167. PMID: 32672338.
• Renwick AG, Molinary SV. Receptory słodkiego smaku, niskoenergetyczne substancje słodzące, wchłanianie glukozy i
• uwalnianie insuliny. Br J Nutr. 2010 Nov;104(10):1415-20. doi: 10.1017/S0007114510002540. Epub 2010 Jul 12. PMID: 20619074.
• Farhat G, Berset V, Moore L. Wpływ ekstraktu ze stewii na poposiłkową odpowiedź glukozy, sytość
• i spożycie energii: A Three-Arm Crossover Trial. Nutrients. 2019 grudzień 12; 11 (12): 3036. doi: 10.3390/
• nu11123036. PMID: 31842388; PMCID: PMC6950708.
• Lobach AR, Roberts A, Rowland IR. Ocena danych in vivo dotyczących niskokalorycznych substancji słodzących i mikrobioty jelitowej.
• gut microbiota. Food Chem Toxicol. 2019 Feb;124:385-399. doi: 10.1016/j.fct.2018.12.005. Epub 2018 Dec 14. PMID: 30557670.
• Ahmad SY, Friel J, Mackay D. The Effects of Non-Nutritive Artificial Sweeteners, Aspartame and Sucralose, on the Gut Microbiome in Healthy Adults: Secondary Outcomes of a Randomised Double-Blinded Crossover Clinical Trial. Nutrients. 2020 Nov 6; 12 (11): 3408. doi: 10.3390/nu12113408. PMID: 33171964; PMCID: PMC7694690.
• Thomson P, Santibañez R, Aguirre C, Galgani JE, Garrido D. Krótkoterminowy wpływ spożycia sukralozy na odpowiedź metaboliczną i mikrobiom jelitowy zdrowych osób dorosłych. Br J Nutr. 2019 Oct 28; 122 (8): 856-862. doi: 10.1017/S0007114519001570. Epub 2019 Sep 13. PMID: 31258108.
• Barndt RL, Jackson G. Stabilność sukralozy w wypiekach. Food Technol, 44(1):62-6,1990.
• Miller G. A. (1991). Sucralose. In Alternative Sweetener, O'Brien Nabors L., Gelardi R. C. (eds), Vol. 2, pp 173-195. Marcel Dekker, Inc, New York, NY, USA.
• Dong S, Liu G, Hu J, Zheng M. Polichlorowane dibenzo-p-dioksyny i dibenzofurany powstające z sukralozy w wysokich temperaturach. Sci Rep. 2013 Oct 15;3:2946. doi: 10.1038/srep02946. PMID: 24126490; PMCID: PMC3796739.
• FDA (Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków) (1999). Dodatki do żywności dopuszczone do bezpośredniego dodawania do żywności przeznaczonej do spożycia przez ludzi: sukraloza [21CFR Part 172; Docket No. 99F-0001]. Federal Register 64: 43908 - 43909.
• EFSA (Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności: Panel ds. dodatków do żywności i składników odżywczych dodawanych do żywności (ANS)) (2017). Oświadczenie w sprawie ważności wniosków z badania rakotwórczości sukralozy (E 955) na myszach przeprowadzonego przez Instytut Ramazzini. EFSA Journal 15: 4784.
• Dhillon J, Lee JY, Mattes RD. Odpowiedź insulinowa w fazie głowowej na odżywcze i niskokaloryczne substancje słodzące w postaci stałej i napojów. Physiol Behav. 2017 Nov 1;181:100-9.
• Pepino MY, Tiemann CD, Patterson BW, Wice BM, Klein S. Sucralose affects glycemic and hormonalresponses to an oral glucose load. Diabetes Care. 2013 Sep;36(9):2530-5.
• Romo-Romo A, Aguilar-Salinas CA, Brito-Córdova GX, Gómez-Díaz RA, Almeda-Valdes P. Sukraloza zmniejsza wrażliwość na insulinę u zdrowych osób: randomizowane badanie kontrolowane. Am J Clin Nutr. 2018Sep 1; 108 (3): 485-91.
• Lertrit A, Srimachai S, Saetung S, Chanprasertyothin S, Chailurkit L-O, Areevut C, et al. Wpływ sukralozy na wydzielanie insuliny i glukagonopodobnego peptydu-1 u zdrowych osób: randomizowane, podwójnie ślepe, kontrolowane placebo badanie. Nutrition. 2018;55-56:125-30.
• Sheu WH. Zmiana wrażliwości na insulinę przez hormony płciowe podczas cyklu miesiączkowego. J DiabetesInvestig. 2011 Aug 2;2(4):258-9.
• Warshaw H, Edelman SV. Practical Strategies to Help Reduce Added Sugars Consumption to Support Glycemic and Weight. Clin Diab J. 2021 Jan; 45:56. doi: 10.2337/cd20-0034.